1- طهارت: شرط قبولی و استجاب دعا و ذکر ختم صلوات، داشتن طهارت جسم و باطن می باشد.
2- قطع امید: شرط استجابت دعا، قطع امید از همه می باشد. جسم و جان ذاکر باید فقط به امید خدا باشد.
3- یقین:شرط استجابت دعا این است که ذاکر یقین داشته باشد که خدا توانایی آن را دارد که هر چه اراده فرماید انجام دهد.
4- دعای غریقی: یعنی این که نجاتی برای خود نمیبیند به جز خدا، و کمک و نجات را فقط از آنِ خداوند بداند و بس.
5- ستایش: ستایش خدا قبل از شروع ذکر، از لوازم مهم بندگی می باشد.
6- اعتراف به گناه: یعنی اعتراف کن که گناهان تو را از بساط قرب دور ساخته و موجبات بلا را فراهم آورده، اعتراف بنما و عفو پوزش از خداوند بخواه.
7- طلب عفو: یعنی از برخی گناهانی که قلبت را تیره نموده و دعاهایت را حبس نموده، طلب بخشش و عفو کن. 
8- حضور قلب: وقتی باطن خود را از نجاسات و شهوات نفسانی پاک کردی و درون خود را خانه تکانی کردی.
9- نیت قلب:از مهم ترین مسائل و آداب ذکر و ختم و توسل، نیت قلبی است که اگر تحقق نیابد زبان به ذکر حقیقی مشغول نمی شود و قلب سرگرم چیز دیگری است.
10- زمان: برای بعضی ذکرها و صلوات ها زمان مخصوصی با کیفیت ویژه ای تعیین شده است.
11- عدد ذکر: انتخاب عدد ذکر یکی از احکام مهم ذکر و ختم است که باید به آن توجه داشت؛ یعنی همان تعداد و مقداری که از ناحیه معصومین علیه السلام معین شده است عمل کرد. چنان که برای صلوات سه مرتبه، ده مرتبه، صد مرتبه و هزار مرتبه را بیان فرموده اند.