هر چیزی در این عالم یک حکم تکلیفی دارد و یک حکم وضعی. درود فرستادن به محمد و خاندان پاکش از نظر حکم تکلیفی مستحب است و دارای پاداش معنوی و از سوی دیگر آثار وضعی بی شماری دارد که ما از بیشتر آنها غافلیم امّا آنچه ازاحادیث به دست می آید دست کم چهل فضیلت و برکت برای صلوات فرستنده می توان نام برد:
اول تخلّق به اخلاق خداوندی است.
دوم اطاعت امر خداوند است.
سوم مشرّف شدن به صلوات و سلام خداوندی است.
چهارم موافقت با ملائکه است.
پنجم صلوات ملائکه بر آن حضرت است.
ششم سبب حصول قرب خداست.
هفتم موجب رضای حق است.
هشتم قرب به رسول خداست.
نهم موجب شفاعت آن حضرت است.
دهم موجب تحف? خاص آن حضرت است.
یازدهم معروف شدن نزد آن حضرت است.
دوازدهم نوشته شدن صلوات در صحیفه نورانیه است.
سیزدهم موجب خشنودی رسول خداست.
چهاردهم موجب اجر ثواب ذاکر است.
پانزدهم عبادت خداست.
شانزدهم کفاره گناهان است.
هفدهم موجب خشنودی همه ائمه است.
هیجدهم دعای وسط دو صلوات مستجاب است.
نوزدهم موجب رستگاری دنیا و آخرت است.
بیستم دوری از عذاب جهنم است.
بیست و یکم سبب روشنی قبر است.
بیستو دوم سبب دفع فشار قبر است.
بیست و سوم موجب خشنودی ملک الموت است.
بیست و چهارم موجب خشنودی رضوان جنت است.
بیست و پنجم موجب وفا کردن به عهد الست است.
بیست و ششم موجب دفع نفاق است.
بیست و هفتم موجب صلوات فرستادن تمام خلایق است.
بیست و هشتم بهترین اعمال در آخرت است.
بیست و نهم موجب پاکیزه شدن اعمال است.
سی ام موجب عافیت است.
سی و یکم موجب ادراک رحمت است.
سی و دوم سبب قبولی همه طاعات است.
سی و سوم سبب طیّب شدن مجالس است.
سی و چهارم سبب خلاصی از غیبت است.
سی و پنجم سبب توانگری است.
سی و ششم سبب یاد آمدن فراموشی است.
سی و هفتم سبب  نور بسیار در روز قیامت است.
سی و هشتم موجب سنگینی میزان است.
سی و نهم موجب عبور از صراط است.
چهلم باعث خشنودی تمام انبیاء است.