در غديــر خـــم كه نام بركه ايست ::::: داد احمد را خدا فرمان ايست
همرهان راخواند احمد با شــعف ::::: رفتگان بـازآمدند ازهــر طرف
از جهـــــــاز اشــــتـــران كــاروان ::::: منبري بر ساختندش در ميــان
گـــــــــــرد آن پـيــغمبر والا تبـــــــار ::::: اجتماعي شد فزون از صد هزار
ابــــتدا احـــمد بـه مـنبـــــر پـا نــهاد ::::: پس علي را در كنارش جاي داد
دست او بگرفت وكــــــــرداورابـــــلند ::::: بـر سـر دسـتش نــبي ارجـمند
گفت:هركس كه من هستــــم ولي ::::: هست بعدازمن وليش اين علي
پـــيروي از جـــانشيـن مـــن كـنيد ::::: قلب خويش ازنوراوروشن كنيد
گفـــت :يـارب دوستانش دوستـدار ::::: دشمنانش راهمي دشمن شمار
بـــار الـــــــها يـــار اورا يـــار بــــاش ::::: هر كه خواهدخواريش گوخوارباش
چون به پايان گفته احمــد رسيـد ::::: ايـن خـطاب ازجـانب ايزدرسيد
دينتــان كامتتتل شد و نعمت تمام ::::: شد خدا راضي ازاين دين و امام